DESCENDER POLA NADEGA DA MONTAÑA

A escuridade é o hábitat. O anonimato a premisa. Os que aínda non saben do seu fado acoden á chamada, entréganse á noite. E daquela ocorre. A correspondencia da carne faise inprorrogable, obrigándoos a colidir. Entón procúranse os corpos, rebélanse as voces, mestúranse as linguas. E nese transo aboiarán ata que a cadencia do reloxo o esfarele todo.
Coa chegada da mañá muda a iluminación mais non o escenario. Talvez se revelen as formas e se nomeen os rostros, pero o argumento permanecerá intacto.
Non se profana aquilo que é de seu